میگویند در یک مجلسی از ژولیده نیشابوری پرسیدند: میتوانی فی البداهه شعری بگویی که ده تا کلمه " دل " درآن باشد و هر کدام معنای مختلفی داشته باشد.
و او رباعی زیر را در همان مجلس سرود.
دلبری با _دلبری _ دل از کفم دزدید و رفت
هرچه کردم ناله از دل _سنگدل _ نشنید ورفت
گفتمش ای دلربا دلبر _ز دل _ بردن چه سود؟!
از ته دل بر من _دیوانه دل _ خندید و رفت