مناسب ترین ماده برای روسازی

در این میان مناسبترین ماده ای که برای روسازی راه به کار می‌رود، آسفالت است. زیرا از مواد دیگری ارزانتر است، در برابر تغییرات شرایط جوی پایدار می‌باشد، خاصیت ارتجاعی دارد، به فراوانی و در همه جا در دسترس است و می‌توان آن را (با اصلاحات لازم) در هر آب و هوایی به کار برد.
تا چندین دهه قبل آسفالت به صورت معمول خود (مخلوطی از قیر و سنگدانه) به کار می‌رفت. ولی امروزه مهندسان بنا به دلایل زیر سعی در بهبود خواص آسفالت دارند:

روسازی های بتنی در مقایسه با آسفالتی

با توجه به حجم تولید سیمان در کشور و کمبود قیر و همچنین قیمت های سیمان و قیر استفاده از جاده های بتنی نسبت به جاده های آسفالتی از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است. یکی از ویژگی های مهم جاده سازی بتنی میزان مقاومت برشی و خمشی آن ها در برابر لیزرهای می باشد. در این تحقیق بر روی انواع روسازی های بتن و مقایسه بین آسفالت و بتن انجام شده است.

اصطلاحات راهسازی (2)

بتن آسفالتی با دانه بندی باز

 عبارت است از مخلوط قیر و مصالح سنگی با دانه بندی باز که مناسب برای بالا بردن اصطکاک روسازی مرطوب می باشد.

بتن آسفالتی با دانه بندی متراکم

 عبارت است از مخلوط قیر و مصالح سنگی با دانه بندی پیوسته مناسب برای شرایط محلی با کاهش فضای خالی و افزایش مقاومت و عمر بیشتر.

بستر روسازی راه

 سطح تمام شده خاکی راه که مصالح لایه های روسازی بر روی آن قرار می گیرد.

بهسازی و روکش آسفالتی

 مرمت و اصلاح انواع آسیب دیده گی های سطحی و سازه ای روسازی های آسفالتی، شامل : تعمیرات سطحی، اجرای روکشهای تقویتی، بازیافت و یا ترکیبی از این عملیات بهسازی نامیده می شود.

اصطلاحات راهسازی (1)

آبرو

هر سازه ای، غیر از پل، که برای تخلیه آب از زیر راه ساخته می شود.

آسفالت حفاظتی

پخش قیر در راههای خاکی شنی، آسفالتی و بتنی و بلافاصله پخش سنگدانه بر روی آن، یا قیرپاشی بدون سنگدانه، و یا پخش آسفالت اسلاری سیل، و یا آسفالت متخلخل، آسفالت حفاظتی نامیده می شود.